EINSIEDL

EINSIEDL

sábado, 22 de diciembre de 2018

BAXADA A LA POLA



Baxando de TSAVADOIRA pa LA PUELA /LA POLA pa muitos, non hay , non había, tsugares xunto a la carretera. Seike había algún camín, mal indicao entós, agora seike pistas transitables ya siñalizadas, que tsevaba a LOS CALEOS ya FERROY, a tiro piedra de VILLAFRONTÚ, CAMPO’L RÍO/l’outra frontera col KONCETSÓN, ya VALBONA ,u viven primos mious  en CA’L XASTRE, a los que quiero , aparte felecitays LAS FIESTAS, ya deseyays que L’AÑO 2019 sea prestoso pa etsos ,agradeceys de por vida los favores feitos con xenerodisá ya que you poucas veces pode corresponder:

-¡Gracias, VIDALINA ya MANOLÍN, ya salú ya suerte pa vos ya pa toda la familia vuesa más próxima, que mialma sois una bona TSARADA,  ya que DIOS vos conserve así, muitos, con salú ya suerte, ya  xuníos cumu dik’agora!.

TSARADA=SCHAR/una bona cantidá de personas o cousas.

RICARDÍN  baxou muitas veces TSAVADOIRA camín de LA POLA engaramao na escalerina trasera del DIZQUE AUTOBÚS(un vieyo camión melitar carrozao non sei si na PONTENOVA cumu autocar).!A veces dika FALOUPABA ya you aguantando, purque sou pequén pero con etsos bien puestos, já, já!.

FALOUPO(DE NIEVE)=(SCHNEE)FLOCKE.LE PETIT ROBERT seike topa relación entre FALOUPO ya FLOCKE, sin esqueicer FALLEN/caer, que seike muitos estudiasteis n’INGLÉS el verbo TO FALL(down,over,to,etc), caer, de muitas maneras, desde estrapatsase contra el suelo dika caer en algo pa fader, fecha, etc.

¡Tamién la baxada a la POLA da pa lingüística comparativa!.

¡Ya la subida  a TSAVADORIA  desde LA POLA trai muitos recuerdos!.

Cuando íbamos pa LA CUEVA D’HIBERNACIÓN, por eso LOS FLAIRES tsevaban hábito ya capa cumu si fosen empleaos d’un MATADERO FRIGORÍFICO, Vicente explicábanos a los siete o más rapacinos akoudetsaos no parco espacio del SEAT 1200, las bondades del CHALET CALIFORNIANO , entre outros muitos CHALETS que había na POLA ya KOUCECHO,  d’INDIANOS ricos qu’iban ya venían entre  LAS AMÉRICAS, MADRID ya LA POLA, cumu si viviesen na piel de los actores d’aquetsas películas decentes que LOS FLAIRES nos ponían:!TÚ A BOSTON Y YO A CALIFORNIA!,por exemplo.

Cuando subíamos, más contentos, purque íbamos tsuenxe de LA CUVA D’HIBERNACIÓN, camín de LAS NUESAS TSARIEGAS ,Vicente ilustrábanos sobre L’SPITAL a medio fader-¡por desgracia non sei si agora inda quedan algunas paredes!-que UNA FUNDACIÓN INDIANA quería convertir en  CENTRO MÉDICO MODERNO  pa LA TERCERA PARTE DE LA PROVINCIA.

LAS CONSABIDAS AMARRADIETSAS DE POLÍTICOS , los d’akó, que son bonos, ya los d’atso, de LAS AMÉRICAS, que tamién filan fino ,estropeou todo.LOS GUAPOS tsevanon todo pa CANGAS DE TINEO, a non ser UN CENTRO DE SALÚ que ta dedicao a UN INDIANO d’apellío relacionao con UNA AUTORA GRINGA DE MÉTODOS PA ENSIÑAR INGLÉS.

Nunca fui muy versao en deportes, a non ser que se tsame deporte a  andar kilómetros ya kilómetros cola muleta na mano por carreiros ya carreteras .Pero xuntando el culo colas témporas ,tengo grabada una escena de la subida a TSABADOIRA que diz muito de  la evolución de la sociedá, la política ya los seres humanos.

-¡Coño, ese ya L’ BOTAS!.El que falou, un aluno mayor que agora anda polas CANARIAS, dixo tamién el nome de aquel rapaz en sus dieciocho, pero con apuntes de mayrazo casadero, que tsevaba del ramal a un caballo con un saco grande de farina o de pienso  na albarda .Taba faloupando yal mozo iba sin paraguas nin chaquetón, namás el traxe que nos y conocíamos, ya tamién tsevaba  las sou inseparables botas.Era non sei si de LOS CALEOS o de FERROY ,purque na distancia viemos que se metía col sou semoviente ya la carga por un camín a la drecha.

¿De que lo conocíamos?.LOS FLAIRES, mitá por pastoral de desempetsizamiento de los tsabradores, mitá pola subvención de LA DIPUTACIÓN PROVINCIAL, organizanon un  pomposo CURSILLO DE CAPACITACIÓN AGRARIA, cola ayuda del perito HERNÁNDEZ ya’l sou sucesor, el veterinario OTAZÚ, seike foi tamién algún día  DON JULIO LAMUÑO ,el PÉRITO del KONCETSÓN, inda hay pouco superviviente casi centenario de los d’entós, LOS FLAIRES pa  LA FORMACIÓN CRISTIANA, ya FRAY TEJO pa ensiñáis a manexar el tractor, purque L’PADRE PRADO deixara el volante a XISCO  el de LAS VACAS, que nin tenía carné, aunque sí muita habilidá, mexor que audición, qu’una vez montou una caravana de camiones, venienon LOS MOTORISTAS(LOS VERDES) detrás d’él, dika’l patio .Non pasou nada, purque LOS FLAIRES mandaban muito, ya’l PRIOR inda más, rico pola sou casa, con hermano ya socio que los últimos años de vida figuraba na LISTA FORBES cumu una bona fortuna de toda LA CORDILLERA CANTÁBRICA.

No CURSILLO había veinte rapaces de L’KONCETSÓN, ALLANDE, CANGAS DE TINEO ya IBIAS .Puxenonlos no  cuarto piso, en CAMARILLAS(una cama ya una mesita entre dugas mamparas, ya cortina delantera) reservadas pa LOS CURSOS SUPERIORES-inda nadie chegara a sexto ya séptimo- ya convivienon con nos por tres semanas.Comían u LOS CRIAOS, los trabayadores civiles de la finca(LA VIÑA, EL BOSQUE)ya LA CORTE(vacas ya gochos), pero xugaban no patio con nos, ya íbamos xuntos al cine a CANGAS.

L’BOTAS, de fuercia terrible, pegoy un día una patada al balón, reventoulo ya feixoy volar dika’l río.!Qué bruto!, dixenon los elegantes SPORTERS del CONVENTO.

Pero en 1969-1970, en MADRÍ, fui con OCTAVIO DEGAÑA, gran amigo d’entós, que nunca más volví velo, la vida ya así, seike era DIRECTOR DE GRUPO ESCOLAR en CASTILLA LA MANCHA antes de xubilase ,futbolero de afición, gran xugador de balonmano , a ver al sou REAL, al ALETI ya’l RAYO VALLECANO, qu’entós taba en SEGUNDA, ya acordámonos de L’BOTAS:

ISELLÍN SANTOS OVEJERO, un back arxentino del ATLÉTICO,xugando contra’l outro ALETI(de BILBAO), defensa duro, pegoy a LA BOLA con tal fuercia que fexoy salvar las gradas, ya volar dika  L’MANZANARES pur entre las dugas partes más altas del muro exterior, inda a medio fader.

Ya sabéis que, más que LA HISTORIA, LAS AMARRADIETSAS ya LAS MERIENDAS de LOS POLÍTICOS fixenon , neste caso que cuarenta y cinco años después, L’MANZANARES sea  outra vez SUELO URBANIZABLE ya’l antiguo METROPOLITANO resucite medio chino-medio flamenco, WANDA LA PEINETA.

Seike s’il padre de L’BOTAS fose cumu’l padre d’ISELLÍN, tsegaría, visto lo visto, a DEFENSA INTERNACIONAL, pero seike foi feliz, ya deseo qu’inda viva con salú ya suerte , ya que poda baxar a LA POLA, a pie, a caballo, col tractor o col coche.

¿Ya qué decir de LAS BOTAS?.Seike las fixera un tal JULIO, nun sei si polandiego de familia, que tamién tenía bar en CANGAS.

-¡JULIO el de TERE fai unas botas feroces!.!Podrían dika exportase si hobiese infraestructuras!.FEROCES querían decir de calidá no palabrero d’un economista opositor a Técnico d’Aduanas, de familia de banqueros, amigo del P.Morán, que nos diou  unas charlas sobre  Economía ya Exportación.

¡Claro, cuestión d’oportunidades!.Si L’BOTAS podría  competir con SANTOS OVEJERO, del mismo modo, si JULIO  non se quedase en CANGAS ,ya fose con LOS INDIANOS  a CALIFORNIA, del mismo modo que MANUEL BLAHNIK foi de LAS CANARIAS pa LONDRES , a lo mexor agora las señoras elegantes de SERRANO dirían en BENARROCH o en cualquier tienda de luxo:

¡Quiero UNOS MANOLOS  para mí y  UNAS JULIOS o JULTERIANAS para mi marido!.

¡Cousas que podienon pasar ya non pasanon!.!DEUS nos acuda!,DIOS nos ayude, dicen LOS PORTUGUESES!.!Que falta nos fai!.

Así que deseyo desempetsizame y’acabar deseyándovos FELICES FIESTAS, BON 2019,SALÚ ya SUERTE siempre.

¡Dika tsou!.!Dika LAS NAVIDADES 2019-2020, si non ya antes!.



No hay comentarios:

Publicar un comentario