Baxando de TSAVADOIRA pa LA PUELA /LA POLA pa muitos, non
hay , non había, tsugares xunto a la carretera. Seike había algún camín, mal
indicao entós, agora seike pistas transitables ya siñalizadas, que tsevaba a
LOS CALEOS ya FERROY, a tiro piedra de VILLAFRONTÚ, CAMPO’L RÍO/l’outra
frontera col KONCETSÓN, ya VALBONA ,u viven primos mious en CA’L XASTRE, a los que quiero , aparte
felecitays LAS FIESTAS, ya deseyays que L’AÑO 2019 sea prestoso pa etsos ,agradeceys
de por vida los favores feitos con xenerodisá ya que you poucas veces pode corresponder:
-¡Gracias, VIDALINA ya MANOLÍN, ya salú ya suerte pa vos ya
pa toda la familia vuesa más próxima, que mialma sois una bona TSARADA, ya que DIOS vos conserve así, muitos, con
salú ya suerte, ya xuníos cumu
dik’agora!.
TSARADA=SCHAR/una bona cantidá de personas o cousas.
RICARDÍN baxou muitas
veces TSAVADOIRA camín de LA POLA engaramao na escalerina trasera del DIZQUE
AUTOBÚS(un vieyo camión melitar carrozao non sei si na PONTENOVA cumu autocar).!A
veces dika FALOUPABA ya you aguantando, purque sou pequén pero con etsos bien
puestos, já, já!.
FALOUPO(DE NIEVE)=(SCHNEE)FLOCKE.LE PETIT ROBERT seike topa
relación entre FALOUPO ya FLOCKE, sin esqueicer FALLEN/caer, que seike muitos
estudiasteis n’INGLÉS el verbo TO FALL(down,over,to,etc), caer, de muitas
maneras, desde estrapatsase contra el suelo dika caer en algo pa fader, fecha,
etc.
¡Tamién la baxada a la POLA da pa lingüística comparativa!.
¡Ya la subida a
TSAVADORIA desde LA POLA trai muitos
recuerdos!.
Cuando íbamos pa LA CUEVA D’HIBERNACIÓN, por eso LOS FLAIRES
tsevaban hábito ya capa cumu si fosen empleaos d’un MATADERO FRIGORÍFICO,
Vicente explicábanos a los siete o más rapacinos akoudetsaos no parco espacio
del SEAT 1200, las bondades del CHALET CALIFORNIANO , entre outros muitos
CHALETS que había na POLA ya KOUCECHO,
d’INDIANOS ricos qu’iban ya venían entre
LAS AMÉRICAS, MADRID ya LA POLA, cumu si viviesen na piel de los actores
d’aquetsas películas decentes que LOS FLAIRES nos ponían:!TÚ A BOSTON Y YO A
CALIFORNIA!,por exemplo.
Cuando subíamos, más contentos, purque íbamos tsuenxe de LA
CUVA D’HIBERNACIÓN, camín de LAS NUESAS TSARIEGAS ,Vicente ilustrábanos sobre
L’SPITAL a medio fader-¡por desgracia non sei si agora inda quedan algunas
paredes!-que UNA FUNDACIÓN INDIANA quería convertir en CENTRO MÉDICO MODERNO pa LA TERCERA PARTE DE LA PROVINCIA.
LAS CONSABIDAS AMARRADIETSAS DE POLÍTICOS , los d’akó, que
son bonos, ya los d’atso, de LAS AMÉRICAS, que tamién filan fino ,estropeou todo.LOS
GUAPOS tsevanon todo pa CANGAS DE TINEO, a non ser UN CENTRO DE SALÚ que ta
dedicao a UN INDIANO d’apellío relacionao con UNA AUTORA GRINGA DE MÉTODOS PA
ENSIÑAR INGLÉS.
Nunca fui muy versao en deportes, a non ser que se tsame
deporte a andar kilómetros ya kilómetros
cola muleta na mano por carreiros ya carreteras .Pero xuntando el culo colas
témporas ,tengo grabada una escena de la subida a TSABADOIRA que diz muito
de la evolución de la sociedá, la
política ya los seres humanos.
-¡Coño, ese ya L’ BOTAS!.El que falou, un aluno mayor que
agora anda polas CANARIAS, dixo tamién el nome de aquel rapaz en sus dieciocho,
pero con apuntes de mayrazo casadero, que tsevaba del ramal a un caballo con un
saco grande de farina o de pienso na
albarda .Taba faloupando yal mozo iba sin paraguas nin chaquetón, namás el
traxe que nos y conocíamos, ya tamién tsevaba
las sou inseparables botas.Era non sei si de LOS CALEOS o de FERROY
,purque na distancia viemos que se metía col sou semoviente ya la carga por un
camín a la drecha.
¿De que lo conocíamos?.LOS FLAIRES, mitá por pastoral de
desempetsizamiento de los tsabradores, mitá pola subvención de LA DIPUTACIÓN
PROVINCIAL, organizanon un pomposo
CURSILLO DE CAPACITACIÓN AGRARIA, cola ayuda del perito HERNÁNDEZ ya’l sou
sucesor, el veterinario OTAZÚ, seike foi tamién algún día DON JULIO LAMUÑO ,el PÉRITO del KONCETSÓN,
inda hay pouco superviviente casi centenario de los d’entós, LOS FLAIRES
pa LA FORMACIÓN CRISTIANA, ya FRAY TEJO
pa ensiñáis a manexar el tractor, purque L’PADRE PRADO deixara el volante a
XISCO el de LAS VACAS, que nin tenía
carné, aunque sí muita habilidá, mexor que audición, qu’una vez montou una
caravana de camiones, venienon LOS MOTORISTAS(LOS VERDES) detrás d’él, dika’l
patio .Non pasou nada, purque LOS FLAIRES mandaban muito, ya’l PRIOR inda más,
rico pola sou casa, con hermano ya socio que los últimos años de vida figuraba
na LISTA FORBES cumu una bona fortuna de toda LA CORDILLERA CANTÁBRICA.
No CURSILLO había veinte rapaces de L’KONCETSÓN, ALLANDE,
CANGAS DE TINEO ya IBIAS .Puxenonlos no
cuarto piso, en CAMARILLAS(una cama ya una mesita entre dugas mamparas,
ya cortina delantera) reservadas pa LOS CURSOS SUPERIORES-inda nadie chegara a
sexto ya séptimo- ya convivienon con nos por tres semanas.Comían u LOS CRIAOS,
los trabayadores civiles de la finca(LA VIÑA, EL BOSQUE)ya LA CORTE(vacas ya
gochos), pero xugaban no patio con nos, ya íbamos xuntos al cine a CANGAS.
L’BOTAS, de fuercia terrible, pegoy un día una patada al
balón, reventoulo ya feixoy volar dika’l río.!Qué bruto!, dixenon los elegantes
SPORTERS del CONVENTO.
Pero en 1969-1970, en MADRÍ, fui con OCTAVIO DEGAÑA, gran
amigo d’entós, que nunca más volví velo, la vida ya así, seike era DIRECTOR DE
GRUPO ESCOLAR en CASTILLA LA MANCHA antes de xubilase ,futbolero de afición,
gran xugador de balonmano , a ver al sou REAL, al ALETI ya’l RAYO VALLECANO,
qu’entós taba en SEGUNDA, ya acordámonos de L’BOTAS:
ISELLÍN SANTOS OVEJERO, un back arxentino del
ATLÉTICO,xugando contra’l outro ALETI(de BILBAO), defensa duro, pegoy a LA BOLA
con tal fuercia que fexoy salvar las gradas, ya volar dika L’MANZANARES pur entre las dugas partes más
altas del muro exterior, inda a medio fader.
Ya sabéis que, más que LA HISTORIA, LAS AMARRADIETSAS ya LAS
MERIENDAS de LOS POLÍTICOS fixenon , neste caso que cuarenta y cinco años
después, L’MANZANARES sea outra vez
SUELO URBANIZABLE ya’l antiguo METROPOLITANO resucite medio chino-medio
flamenco, WANDA LA PEINETA.
Seike s’il padre de L’BOTAS fose cumu’l padre d’ISELLÍN, tsegaría,
visto lo visto, a DEFENSA INTERNACIONAL, pero seike foi feliz, ya deseo qu’inda
viva con salú ya suerte , ya que poda baxar a LA POLA, a pie, a caballo, col
tractor o col coche.
¿Ya qué decir de LAS BOTAS?.Seike las fixera un tal JULIO,
nun sei si polandiego de familia, que tamién tenía bar en CANGAS.
-¡JULIO el de TERE fai unas botas feroces!.!Podrían dika
exportase si hobiese infraestructuras!.FEROCES querían decir de calidá no
palabrero d’un economista opositor a Técnico d’Aduanas, de familia de
banqueros, amigo del P.Morán, que nos diou
unas charlas sobre Economía ya
Exportación.
¡Claro, cuestión d’oportunidades!.Si L’BOTAS podría competir con SANTOS OVEJERO, del mismo modo,
si JULIO non se quedase en CANGAS ,ya
fose con LOS INDIANOS a CALIFORNIA, del
mismo modo que MANUEL BLAHNIK foi de LAS CANARIAS pa LONDRES , a lo mexor agora
las señoras elegantes de SERRANO dirían en BENARROCH o en cualquier tienda de
luxo:
¡Quiero UNOS MANOLOS
para mí y UNAS JULIOS o
JULTERIANAS para mi marido!.
¡Cousas que podienon pasar ya non pasanon!.!DEUS nos
acuda!,DIOS nos ayude, dicen LOS PORTUGUESES!.!Que falta nos fai!.
Así que deseyo desempetsizame y’acabar deseyándovos FELICES
FIESTAS, BON 2019,SALÚ ya SUERTE siempre.
¡Dika tsou!.!Dika LAS NAVIDADES 2019-2020, si non ya antes!.
No hay comentarios:
Publicar un comentario